rosea mare

sus,  benim boşluğumda sen yankılan.
Yıkık şehirleri örten kumlar
Halkalanır sus .

çığlıklar gizlenmez gövdemde;
benim boşluğumda sen yankılan .
Bütün dalgalar çekildiğinde
Bütün bulutlar silindiğinde başlar fırtına
Ah, o kamaşmanın karmaşası ,
Berraklığın altında saklanan gölge,
Şakaklarımdaki doğum,
Sus .

Bütün denizler pembedir akşamüstü
Sonra bir körlük karası.
Yıldızları sefil eden o yokluk.
Bir büyük boşluk,
Bir yangınla dolar damarlarım
oluk oluk,
Sus.

Sözcüklerin zamanın akışıdır
Dökülmeden,  dudaklarında gizlenmeli .
Zaman bir fısıltı kuyusudur
Aklının içine dolan kaygılar gibi
Sözcükler de ona dolar.
Sus .

Yağmur seni arındırmaz,
Bu pembe denizde
Etin acır sadece
Hani şu paslanmış çivilerle
Çarmıha gerdiğin …
Gözbebeklerinde güneşin o aydınlık lekesi
Hani şu her şeyi kör eden ışık
Hani şu berraklık
Kapat gözlerini,
Sus..
Benim boşluğumda yankılan.
İzleri tenimde birikir.  
sus.