yıldızlar tükürür göğe solgun bir ay,
geceler gölgeleri yer,
sen kimin usturlabı-sın, kim bulur seni içinde
– yitirdiğini kim fark ederse önce .
yıldızlar tükürür göğe bir solgun ay,
döller gibi kendi fersizliğini; çöker üstüne üstüne .
içindeki son aydınlığı da emer yalnızlık,
sen kimin usturlabı-sın; kör vakitlerde,
saçları rüzgar kokan uçurtmalar döne döne düştüğünde.
solgun ay,
ah kimse muradını alamaz, açlar sofrasıdır .
Kayalıkları göstermeyen bir denizci atlasıdır,
terk edilmiş kentlerin en ücrasıdır.
sen kimin usturlabı -sın ;bilmeden önce
denizlere süzülen nehirler boyunca
akıp gitmeden önce.
Dinçer Yurttaş 