Bendis

Bendis (Ay Tanrıçası)

kaç gece kat ettim, ah ay; yorgun bir nehir gibi çöktüm

bir deniz kıyısına.

paslı bir demir gibi kendini zehirledi sözcüklerim .

Ah ay, bir yangından artakalan  közden arınmış kül yığını

güneşin koynundan çalınmış zemheri ışığı .

kuşların kanatları değiyor, gülüşün ilişiyor uçlarına

özellikle martılar , beyaz boyunlarından yanık  kanatlarıyla martılar.

Ah ay, saklambaç oynuyorsun, çoğumuz bir körebe  çocukluğuna

oysaların içinde çiçeklenir yüzümüz, keşkeler fazla işgüzar…

çatallaşıyor dilim yorgun bir nehrin ağzında

bütün yalanları kendine söylüyor yalnızlığım,

en çok kendini mutlu ediyor kendinin gıyabında .

Ah ay, ben seni su taşırken gördüm bir şafak yangınına

saçlarının alevinde tutunmuş  bir gölgeyi yakarken

Başka yıldızları emzirirken gördüm karanık içinde gizli gizli

ceylanlara yol gösterirken, sulara gümüş eritirken

suretin bir ağacın dallarına uğur getirsin diye asılırken .

ah ay; bir insan yeniden doğamaz ki;  eskiyi soyunarak

azalıp azalıp çoğalarak

çekip gitme vakti gelir soğuk bir cesedin ceketinde .

sen hangi güneşe dayasan başını , görüyorum,  eksilsen de mutlu ediyor

kınını kesen bir kılıç gibi bileyleniyor içinde ne varsa ;

berrak bir yarına akıyorsun; medcezirler arasında.

Ah ay,

Annesini kaybetmekten nasıl korkar bilir misin 

bozkırın gecesinde dörtnala koşan tay?

Öyle saklıdır bende bütün acılar .