salınıp duruyor bir damla bulutunun ucunda
bir köşeye ilişsem ıslanmasam
bende bir düşme korkusu,
ayrıklıklar içinden sıyrılsam
tutunsam,
körün sopasına tutulduğu gibi tutunsam .
salınıp duruyor rüzgarda bir damla;
havada bir toprak kokusu,
göçlerin arasından geçiyor, kuşların kanatlarından
balıkçıların barınaklarından,
alazı yakılmış tarlalardan,
kar inmiş dağlardan ….
yitip gitmiş bir damla bulutunun ucundan
düşemiyor;
gökkapayanlardan, şemsiyelerden, asfalttan…
saçlarımda bir yağmur tanesi
reddettiklerimi cebimde taşıyorum
çakallar gibi saklıyorum hayatımın leşini
bende bir yitip gitme korkusu
bana tutunanları da bırakamıyorum…
ben cesaretini kutsuyorum
saçlarıma düşen yağmur damlasının …
nasıl da boşluğa bırakıyor kendini
salınıp durduğu bulutun ucundan …
ben ilişiyorum hayata,
yaşıyorum ucundan ucundan….
Dinçer Yurttaş 
harika!
BeğenLiked by 1 kişi
Teşekkür ediyorum..
BeğenBeğen
hayata ucundan ilişmek hepimizin sorunu değil mi ?
BeğenBeğen
kendini sakınmak ve saklamak, asıl sorun da bu
BeğenBeğen
“ben cesaretini kutsuyorum
saçlarıma düşen yağmur damlasının …
nasıl da boşluğa bırakıyor kendini”
bir yerlerde büyük acı gizli….. ama nerede ?
BeğenLiked by 1 kişi
Beni harekete geçirecek kadar büyük değil demek ki…
BeğenBeğen