Sonsuzluk Çemberi

Sevgilim, benim huruf-u mukattam sessizliğimdir
kem kümle başlar ve dolanır durur
cümle kapısından giremez sözcükler içeri .
billur bir sesle anlatabilseydim;
bir yerinden kırılır dağılırdı bu sonsuzluk çemberi .

seferberlikten dönüyor kargalar
ekin zamanı ve gün boylu boyunca uzamış
korkuluklar kaybetmiş savaşı;
boyunları bükük,
dağılmış mısır püskülünden saçları
ve bazen kader birbirine benzetir insanları
ve hatta
korkuluklara.

Sevgilim, benim huruf-u mukattam sessizliğimdir,
günler yüzyıl sürer kimi kez
ve sözcükler gibi
yuvarlanıp gidiyor içimdeki boşluğa herkes.
tutup çıkarmama engel oluyor
tenha bir köşeye sinmiş kum örümceği.

Yıldızlar dallara konmuş bir ağustos gecesi
silkelesem düşecekler,
kekeme bir rüzgar fısıldıyor
diyor ki
yansa da yok ateş böceklerinin külleri,
öyle güzel anlatıyor ki beni
adımı seslenir gibi.

ardı ardına yıkılıyor
başı sonu belli olmayan devrik cümlelerin saltanatı
yüklemler yapayalnız en sonda
benim huruf-u mukattam sessizliğimdir,
döner durur kendini yutan girdabında.