Sıkışık Pencere

Sözcükler sıçrayabiliyor mu bir sayfadan diğerine,
Bütün şiirler o zaman özgür olur.
Bak mesela, sana gökyüzü sunan bir pencere
ne dar gelir saksılara müebbet bir çiçeğe …
ne karanlık bir hücrededir oysa
Cebinde yağmurdan arta kalan
ve tekrarlanıp durulan
İki dize;
İçinde
Rüzgara emanet bir bahar taşımayan.

Sözcükler sıçrayabiliyor mu bir kitaptan diğerine
Tanışıp konuşabiliyor,
Öpüşüp çoğalabiliyorlar mı?
Yoksa öyle yan yana,
Aynı rafta,
Bir cümlenin ucundan tutmadan
Suskun,
yapayalnız mı ölüyorlar?

Sözcükler sıçrayabiliyor mu bir insandan diğerine
Merhabaydı, günaydındı yavaş yavaş
Alaca karanlığa çıkan yıldızlar gibi
Bir el uzatımı yakın oluyorlar mı birbirine?
Yoksa belli belirsiz uzaklaşan,
Kendinden başkasını duymayan
bir gölgenin içinde
yitirip duruyorlar mı anlamlarını?

Sözcükler çevirip
Bu sıkışık pencerenin önünden geçenleri,
Ödünç verebiliyorlar mı kafiyelerini.
Bir filiz gibi, bir tohum gibi…