Deniz mevsimidir ve insan duramaz karasında
bilir ki gitse de aynı kalır ay kokusu
bulut tortusu ve gölgeleri insanların…
Unutması öyle kolaydır işte
kendini yok sayıp başkalarını hatırlayanların .
Bir martı say kendini
dalgaların beyaz köpüğünden doğmuşsun
ayaklarında sarı perdeler,
kayıp duruyorsun çatıların kiremitlerinde
ya mavi sulardan sürgün
ya da tutunmayı bırakmışsın
Yaşayıp gidiyorsun
Kolaylığında bu büyük çöplüğün.
Deniz mevsimidir;
Gece bir fener alayı ile karşılar seni
Ayla birlikte söner
Dünde seni alıkoyan,
Deniz mevsimidir
çürütmez kendini, yarasına tuz basan .
Düşmüşsen kovanına bal taşıyan
arıların köleliğine
bırakıp bin çiçekli cenneti
dönersin bal mumundan cehennemine.
Deniz mevsimidir;
ve seni çırılçıplak beklemektedir
şarabın seraba dönen tadı
gözlerin şafak kırmızısı
unutmak
biraz da bu yangından arta kalmaktır.
Dinçer Yurttaş 