Beni bir ezberle çağırıyorlar.
Güleç bir çocuktum oysa.
kırılmış oyuncaklarımı onarmaz
anı diye biriktirmezdim.
Beni bir ezberle çağırıyorlar.
Boşluğa bakıp ağlamaz,
Körebede yakalanmazdım.
Böyle kaçarak yaşadım.
Şehirlere, eşyalara, insanlara
bağlanmadım hiç.
Uykusuzluk çekmedim.
Kendimi vicdanımda tartmadım
Başkası ne dere takılmadım hiç.
Beni bir ezberle çağırıyorlar.
İş olsun diye çağırıyorlar.
Gelmiyorum işte.
Dinçer Yurttaş 