En son kuşları yol ediyoruz;
güneş inceliyor ve gölgelerimiz
daha uzakta karışıyor birbirine.
Oysa ikimiz birden yan yana
adımlıyoruz yer yüzünün sonunu .
sırra kadem basacak birazdan
kuma çizdiğin güneş
alıp götürecek yaşadıklarının çoğunu
gök kara deniz kara yer kara
karanlıklar içinde kalacak aklın da.
En son kuşları yol ediyoruz,
kanatlanmışlar kuytusunda mevsimin
başka bir yaza doğru
biz kolayca sıyrılamıyoruz
yerin ve zamanın kölesiyiz.
bir cümbüşten arta kaldık
eğledik kendimizi.
Şimdi güneşle
yumup gözlerimizi
yitip gitme vakti .
Dinçer Yurttaş 