Etiket arşivi: şölen

Zarifname

Alnı hala sıcak?
gün vurmuştur yüzüne
bir aşk öylece
birdenbire ölmez ki…

Yahut bütün dertlerinden uzakta
çıplak ayakları toprakta,
bir ağaç gibi
durmaz olduğu yerde.
Sallanıp rüzgarın çağrısıyla.

Zarif bir sözcüktür ayrılık
kopmadan önce
eğilir iyice.

Alnı hala sıcak!
dudaklarım konmuştur yüzüne,
bir ateş öyle
birdenbire sönmez ki…

Yahut alıp başını gitmiştir
parmaklarında bir fa minör ezgisi,
şenlik çalgıcılarının arasında
yılgın bir bedeni
diriltmektedir nefesi.

Zarif bir sözcüktür ayrılık
söylenmez fısıldanır.

Şölen

insan yeniden doğacaksa
şöleni ay yürüyen bir gecede yapılır
çıplak ve bundan utanmayarak;
uğultusuna kapılır
ateşi harlayan rüzgarın .

insan yeniden doğacaksa
yeryüzüne geri verecek çeliğini
göğe bulutunu,  taş yataklara suyunu…
çiçeklerden taç yapacak kendine
ama unutacak kral olduğunu.

insan yeniden doğacaksa
ellerim diyecek
nasıl da beziyor dört bir yanı
usanmadan vazgeçmeden
ve katarak yanına başkalarını
olacak kendisinin tanrısı .

insan yeniden doğacaksa
kederli geçmişinden doğacak
ve o gürbüz insanı
bu sıska doğuracak.