Gölge Gününün Azabı

Büyük bir geceye doğuyor ay
dövüşür gibi karanlıklar içinde
kocaman sözcükler dökülüyor ağzından
her biri kızgın bir kırbaç niyetinde
hani kış vardı ve saklanacaktı leylaklar
toprak denilen mezarlarına,
hani karın beyaz örtüsü altında
çekilecekti uzun ve derin uykular.

Bir Süryani şarabı kıvamında
gölge gününün azabı,
ve kısas gerektirir her kadeh,
diyemem sana
“bilmiyorlar, onları affet”
diyemem, çünkü merhamet
zalimin yanında kılar beni;
görüp dururum aylı gecelerde
ölü çocuk yüzlerini.

Büyük bir geceye doğuyor ay
Dövüşür gibi karanlıklar içinde.
Kuru dallar kanlı bir sunak,
Isırıyor kavından insanlar
Cehennem dişlerinin arasında.
Isırıyor cehennemi nimet sayarak.
Ben bekleyemem
o büyük kıyamın gelmesini
Çünkü sabır
çürüyüp durmakta,
çürüyüp durmakta ölü çocuk bedenleri.

Büyük bir geceye doğuyor ay
Kirpiklerde ölümcül bir deniz
yer çekimine yenilip düşüyor
bir fırtınadan arta kaldı evimiz
yeşerdi bir zeytinin kuru dalından
Göverdi bir kuşun kanadından.
Hani boğulup gitmişti köpüklü sularda
içlerinde bataklık gizleyenler.
Yine aynı zamana geldi
İnsanın başa alınan saati
yine soy verdi sop verdi
Sıcak kanı bir çocuğun kalbinden içenler.

Büyük bir geceye doğuyor ay
geliyor gölge gününün azabı
ve insan,
doğuracak bir hançerle
o kocaman
geceden
güneşli bir sabahı.